"Onderdelen zijn de hoofdmoot. De rest is bijzaak."

Onderdelenzaak Technica in Nijmegen

De laatste overgebleven onderdelenzaak in Nijmegen is Technica. De winkel, opgericht door de vader van de huidige eigenaar Van der Pol, zit al sinds 1950 op het huidige adres in de van Welderenstraat, en de inrichting van de zaak is in al die jaren ook nauwelijks veranderd. Uniek aan de zaak is dat er vrijwel geen disco-licht of geluidsapparatuur te vinden is. Het bedrijf leeft bijna geheel van de onderdelen voor reparatie en voor zelfbouw. Een winkel, zoals je ze zelden nog ziet, en dat is jammer.

Van der Pol staat sinds 1973 bij Technica achter de toonbank. "De winkel is net na de oorlog door mijn vader begonnen. Die werkte in de oorlog in een fietsenhandel annex radiozaak buiten de stad. In de oorlog hadden de mensen geen geld, en zo werd er soms zelfs betaald met levende konijnen. Toen de oorlog voorbij was dacht mijn vader, dat kan ik ook zelf, zo'n zaak opzetten, en dat heeft hij toen gedaan. De handel bestond in die tijd vooral uit buizen en losse spoelblokken. En verder dat hele oude spul van Amroh, en wat van Philips. De mensen bouwden toen hun radio's nog zelf. We zaten eerst aan de Koningstraat, wat tegenwoordig het Koningsplein in Nijmegen is. Mijn vader wilde graag uitbreiden, en in 1950 zijn we verhuisd naar dit adres. Ik heb zelf op school gezeten bij Rens en Rens in Hilversum. Dat was toen nog heel anders dan nu. Het was een pure elektronicaopleiding, maar in de tijd dat ik daar zat waren er nog geen transistoren natuurlijk. Vanaf 1970 stond ik af en toe hier in de winkel, en in 1973 ben ik full-time in de zaak gekomen. In de topperiode, in de jaren zeventig, hadden we nog twee personeelsleden rondlopen. Mijn vader overleed in 1980, en sinds die tijd run ik de zaak."

Verloopstekker

Het is vakantietijd, en tijdens het interview zijn er doorlopend klanten in de winkel. Van der Pol neemt er alle tijd voor, ook al staat het vol. Het nadeel is dat je soms moet wachten, het voordeel is dat je goed geholpen wordt. Opvallend is vooral het aantal mensen dat zonder enige kennis voor kleine reparatieachtige dingetjes komt. Terwijl een man met een dikke buik (tevergeefs) vraagt of hij een verloopstekker van 2,50 kan poffen, komt er een oudere dame binnen met een wereldontvanger. De telescoopantenne is er af, en ze wil graag een nieuwe. Eerst wordt er een antenne bij gezocht. Vervolgens blijkt dat haar man, die de kapotte oude antenne verwijderd heeft, ook een paar pasringetjes heeft laten verdwijnen. De man heeft ze vermoedelijk niet eens gezien. Ook deze blijken voorradig. Als de radio vervolgens wordt uitgeprobeerd, blijkt hij het niet te doen. 'Het kan zijn dat de batterijen leeg zijn.' Nadat er nieuwe batterijen zijn geplaatst, blijkt de ontvanger inderdaad weer te werken. "Ik heb vroeger zelf ook aan de elektronicahobby gedaan. Ik heb zenden eigenlijk altijd wel leuk gevonden. Het was alleen jammer dat je geen muziek mocht draaien, alleen maar praten. Ik ben niet zo'n prater, dus dat vond ik weer niet leuk. Het meeste dat ik gedaan heb is zelf versterkers bouwen. Maar ook ontvangers, en zijdelings wat gitaarelektronica. Ik heb ooit nog geprobeerd om BASIC te leren voor mijn Commodore 64 computer vroeger. Daar ben ik ook ooit mee begonnen, maar gaandeweg is het als hobby voor mij minder belangrijk geworden."
"Ooit hebben we hier scanners en dergelijke verkocht. We zijn daarmee gestopt op het moment dat de politiecommunicatie digitaal zou worden. PMR hebben we nooit gehad, zendbakjes wel. Heel vroeger, van Senfor en van Amroh. Onderdelen is voor ons altijd de hoofdmoot geweest, en dat is nog steeds zo. De rest is bijzaak."
"Discoapparatuur daar heb ik nooit zoveel in gedaan. Dat liep ook veel harder in de tijd toen er veel piraten waren. Er is wat de jongelui betreft veel veranderd. En ik wil hier ook geen dingen van zes à achthonderd euro meer neerzetten. Ze verouderen zo snel, en dan kun je er niets meer mee."

Blauwe LED

"Hifi-spullen hebben we ooit ook nog gehad, en heel vroeger hadden we modelbouwspullen. Zoals je ziet hebben we aan beide kanten van de toonbank kasten. Aan de kant waar nu de klanten staan, stonden vroeger de modelbouwtreinen. Maar dingen als satelliettelevisie daar ga ik me niet meer in verdiepen voor die paar jaar dat ik nog werk." Er komen twee jongens binnen, die een blauwe LED bij zich hebben, waar op een slordige manier bedrading aan gesoldeerd is, en een schakelaar. Hij is bedoeld voor op een scooter. Ze komen voor nog zo'n LED, en geduldig tekent Van der Pol op een papieren zakje uit hoe de LED en de schakelaar moeten worden aangesloten. "Behalve onderdelen verkopen we ook bouwpakketten. Van Kemo, Velleman en ook een beetje van LC Elektronika. Wat het meest verkoopt zijn dingen als loop-LEDjes. Alles waar leven in zit eigenlijk. Meest aan beginnende hobbyisten. Dat loopt best goed. De andere pakketten met moeilijker schakelingen doen het duidelijk minder."
"Nee, ik vind het werk op zich wel leuk. Het is interessant. En wij zijn ook als enige hier over. Anderen zijn er allang mee gestopt, of doordat ze failliet gingen, of door pensioen van de eigenaar. Leuke klanten zijn die mensen die een beetje grappige opmerkingen maken. Maar klanten gaan soms ook te ver. Het komt steeds vaker voor dat mensen iets bestellen, dat ze nooit komen ophalen bijvoorbeeld. Maar ze willen bij bestellingen ook weer niet vooruit betalen. Waar ik me echt aan erger is dat veel toeleverende bedrijven tegenwoordig nauwelijks voorraden hebben. De tussenhandel merkt daar zelf natuurlijk weinig van. Wij wel, want wij zitten met de boze klanten. Die dan terecht boos zijn overigens."
"Er komen in tegenstelling tot vroeger niet veel vertegenwoordigers meer langs. Dat komt natuurlijk ook omdat er minder winkels zijn. Vroeger zaten er veel van die mannen in Noord-Holland. Ik ken er eentje heel goed, en die is ermee gestopt en is nu een klussenbedrijf begonnen."
"Nee, ik heb nooit overwogen om iets anders te gaan doen dan onderdelen. Het liep altijd goed, en ik heb zoals ik al zei verschillende zaken overleefd. Nu ben ik de enige hier in de stad. Misschien dat mijn zoon wel in de zaak wil, maar dat denk ik van niet. Hij is wel geïnteresseerd in computers. Wat dat betreft zijn ze niet te stuiten op die leeftijd. Maar ze weten niet wat een weerstand of een condensator is. Het eerste dat ze tegenwoordig op die scholen in handen krijgen is een toetsenbord. En wat ze het liefste doen is je BIOS overhoop halen. Maar wat de zaak betreft: zolang het positief draait blijf ik het doen."

Tekst en fotografie: John Piek

Technica Electronica Onderdelen, van Welderenstraat 103, Nijmegen